سرطان ملانوما به عنوان یک موضوع سلامتی مهم در سراسر جهان شناخته می شود. فرار از مرگ سلولی (اعم از اکتسابی یا درونی) و مقاومت درمانی ناشی از آن مشخصه بارز سرطان های ملانومایی است. ایمونوتراپی با استفاده از مهارکننده های ایمن نقاط وارسی (ICIs) در بررسی های فعلی است و به عنوان سنگ بنای درمان سرطان ملانوما شناخته می شود
ICI برای اکثر بیماران مبتلا به ملانوما سودمند نیست، و مواردی که به چنین درمانی پاسخ می دهند، مقاومت بیشتری نشان می دهند و مزایای پایداری را نشان نمی دهند. ریزمحیط تومور سرکوب کننده سیستم ایمنی (TME) یک ویژگی مشترک چندین تومور توپر است که دلیلی برای موفقیت محدود درمان ICI است.
موارد کاربرد نتایج طرح
تمرکز این مقاله بر روی محرک های کلیدی مقاومت ایمونوتراپی در سرطان ملانوما است. علیرغم تحقیقات گسترده، هنوز مسائلی در این زمینه وجود دارد، بنابراین مهم است که یک مرور کلی از مکانیسم های کلیدی مقاومت بر اساس درک فعلی داشته باشیم تا بتوانیم مدیریت بهتری بر درمان سرطان در طولانی مدت داشته باشیم.
