ایندولامین 2و3 دی اکسیژناز به عنوان یکی از مهار کننده های نقط وارسی نقش بسیار مهمی را در سرطان ایفا می کنند

بسیاری از نقش ایندولامین در سرکوب سیستم ایمنی حل نشده باقی مانده است. مطالعات بیشتر در مورد بیولوژی پایه ایندولامین برای راهنمایی پزشکان در شناسایی ترکیبات دارویی که موثرتر هستند و انتخاب بیمارانی که به احتمال زیاد از آنها سود می برند، ضروری است. مطالعه ی بیشتر ایندولامین-1 و مهارکننده های سیستم ایمنی و نقش بیولوژیکی و پاتوفیزیولوژیکی آنها که هدف مطاله ی ما می باشد، دریچه های جدیدی را به روش های نوین درمان سرطان می گشاید و کمک شایانی به بیماران مبتلا به سرطان و پژوهش های این زمینه می کند.
آنزیم ایندولامین با مهارکننده های سیستم ایمنی در ارتباط بوده و ترکیب دارو هایی که ایندولامین-1 را مهار می کنند با دارو هایی که مهارکننده های سیستم ایمنی را مهار می کنند، در افرادی که ایمونوتراپی بای پس در کنار سایر روش های درمانی مانند کموتراپی و رادیوتراپی انجام می دهند، اثر سینرژیک در روند درمان دارد.
پیشرفت اخیر در این زمینه، استفاده از رویکرد واکسیناسیون مهارکننده IDO1-ضد PD-1 در درمان سرطان است که می تواند در ترکیب با داروهای ضد PD-1/anti-PD-L1 مورد استفاده قرار گیرد و فعالیت های ضد سرطانی امیدوارکننده ای را ارائه دهد. نکته ای که باید به آن توجه شود سلول تومور است که پاسخ های متابولیکی تطبیقی به ایمونوتراپی سرطان ایجاد می کند و تأثیر میکروبیوتای روده به دلیل تأثیر مثبت محتوای تریپتوفان رژیم غذایی بر فعالیت میکروبیوتا و پاسخ به ایمونوتراپی نیاز به توجه در منطقه دارد.