فراتر از نقش های سنتی در هموستاز و انعقاد، شواهد رو به رشد نشان می دهد که پلاکت ها نیز تغییر بدخیم در سرطان را منعکس می کنند. پلاکت ها در ریزمحیط تومور وجود دارند، جایی که با سلول های سرطانی تعامل دارند. این تعامل منجر به "آموزش" مستقیم و غیرمستقیم می شود که با تغییرات پلاکتی در مولکول های چسبندگی، گلیکوپروتئین ها، اسیدهای نوکلئیک، پروتئین ها و گیرنده های مختلف مشهود است.
پلاکت های آموزش دیده به تومور (TEPs) در سراسر بدن گردش می کنند و نقش های محوری در ارتقای رشد و انتشار تومور دارند. بر این اساس، وضعیت پلاکت را می توان یک بیومارکر منحصر به فرد مبتنی بر خون در نظر گرفت که به طور بالقوه می تواند پیش آگهی و موفقیت درمانی را پیش بینی کند.
متعاقباً، این اخیراً بیوپسی های مایع از جمله TEP ها به عنوان جایگزین های ایمن، کم تهاجمی و حساس برای مدیریت بیمار توجه زیادی را به خود جلب کرده اند. در اینجا، ما یک نمای کلی از TEP ها ارائه می دهیم و مزایا و محدودیت های آنها در سرطان را بررسی می کنیم.
