دیسترس اخلاقی می تواند باعث بهبود کیفیت مراقبت های بالینی ارائه شده توسط پرستاران شود.

بررسی مطالعات گذشته نشان داد با توجه به اهمیت دیسترس اخلاقی در پرستاران و تأثیر آن بر نظام سلامت تاکنون مطالعات متعددی به بررسی ارتباط دیسترس اخلاقی با حساسیت اخلاقی، مشخصات جمعیت شناختی، تاب آوری، سلامت معنوی، شجاعت اخلاقی در پرستاران پرداخته اند که اکثر این مطالعات در بخش مراقبت های ویژه انجام شده است، دیسترس اخلاقی به عنوان یک منبع بزرگ استرس در بالین و مخصوصا در بخش های ویژه محسوب می شود. پرستاران با سابقه کاری کمتر، زن و کسانی که قصد ترک شغل خود را داشتند سطوح بالاتری از دیسترس اخلاقی را تجربه می کردند. مطالعاتی که به بررسی ارتباط دیسترس اخلاقی با کیفیت مراقبت بالینی پرستاران پرداخته اند، محدوداند. دراین مطالعات نتایج متفاوتی گزارش شده است، برخی از مطالعات بین دیسترس اخلاقی و کیفیت مراقبت بالینی ارتباطی گزارش کرده اند. اما بعضی از مطالعات ارتباطی گزارش نکرده اند. لذا با توجه به تردیدها و شکاف دانشی موجود در این زمینه، انجام مطالعه با هدف تعیین ارتباط دیسترس اخلاقی با کیفیت مراقبت بالینی پرستاران مفید به نظر رسید و مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط دیسترس اخلاقی با کیفیت مراقبت بالینی پرستاران طراحی و انجام شد. بین فراوانی دیسترس اخلاقی با کیفیت مراقبت بالینی و شدت دیسترس اخلاقی با کیفیت مراقبت بالینی پرستاران ارتباط معنی داری وجود داشت. بطوریکه پرستارانی که دیسترس اخلاقی با فراوانی بیشترو شدت بیشتری تجربه کردند مراقبت مطلوب تری ارائه کردند. اما بین اثر دیسترس اخلاقی و کیفیت مراقبت بالینی ارتباط معنی داری وجود نداشت. هم چنین ارتباط آماری معنی داری بین شدت دیسترس اخلاقی با بعد فیزیکی کیفیت مراقبت بالینی وجود دارد به طوریکه با افزایش شدت دیسترس اخلاقی کیفیت مراقبت های بالینی در بعد فیزیکی افزایش می یافت. با توجه به ماهیت پدیده پیشنهاد می شود مطالعات کیفی جهت تبین عوامل دیسترس اخلاقی و تعیین این که یک پرستار تا چه اندازه با وجود دیسترس اخلاقی می تواند عملکرد مطلوبی ارائه دهد انجام شود. هم چنین انجام مطالعاتی با درنظرگرفتن سه متغیر دیسترس اخلاقی، حساسیت اخلاقی و کیفیت مراقبت بالینی و نیز در مراکز مختلف دولتی و خصوصی با مشخصات جعیت شناختی متفاوت پرستاران پیشنهاد می شود.